เวลาที่เราให้วัตถุสิ่งของต่างๆ หรือที่เรียกว่า การบริจาค นั้น บางทีเคยแอบคิดไหมครับ ว่า เขาจะเอาไปใช้ไหม ถึงผู้รับแน่เหรอ ฯลฯ ซึ่งถ้าไม่คิดจะดีที่สุด ให้แล้วให้เลย ถือว่าประโยชน์สุขจากการให้ได้เกิดแก่ผู้ให้เรียบร้อยไปแล้ว แต่มีการให้บางแบบที่ให้แล้ววางใจได้เลยครับ ว่ามันมีค่าต่อผู้รับอย่างแน่นอน
การให้ที่ไม่สูญเปล่า
1. ให้อภัย
- การให้อภัย คือ ภูมิคุ้มกันทางจิตใจ ถือเป็นการเพิ่มสุขภาพจิตที่ดีสำหรับตัวผู้ให้อภัยเอง ซึ่งจะทำให้เราเป็นคนที่มีนิสัยไม่เรื่องมาก ไม่ต้องมานั่งครุ่นคิดวนเวียน จนความคิดย้อนกลับมาทำลายตัวเอง
- การให้อภัย เป็นการให้โอกาสกลับตัวกลับใจแก่คนที่มีเรื่องให้เราขุ่นข้องหมองใจ ถือเป็นการให้โอกาสเพื่อนมนุษย์ แถมยังตัดวงจรการแก้แค้น(ที่เมื่อเริ่มแล้วจะไม่มีวันสิ้นสุด) ลงได้
- ผมเคยเขียนเรื่อง "อภัยได้..ใจเบิกบาน" ไว้เมื่อ ธ.ค.57 ลองคลิ๊กอ่านได้ครับ
2. ให้เวลากับคนใกล้ตัว
- อันนี้ได้รับการจุดประกาย วาบขึ้นมาในสมอง จากข้อความบนเสื้อยืดสีขาว ที่สามสาวสวมใส่อยู่ น่าจะเป็นพี่น้องกัน 2 คน อีกคนคงเป็นคุณแม่ พากันเดินกระหนุงกระหนิงเลือกซื้อต้นไม้ ที่เสื้อทั้งสามคนสกรีนไว้ว่า "อย่ามัวแต่ให้ความสำคัญกับคนไกลตัว..." อะไรทำนองนี้ครับ เสียดายที่มัวแต่มองอย่างชื่นชม จนลืมขอถ่ายรูปไว้
- มานั่งนึกดูแล้วก็จริงครับ บางทีเราให้ความสำคัญกับคนไกลตัวมากเกินไป มัวแต่เกรงใจ หรือ กลัวว่าเขาจะคิดอย่างโน้น รู้สึกอย่างนี้ โดยมองข้ามคนใกล้ตัว อย่าง พ่อ แม่ ครอบครัว ไป เพราะคิดว่าคนใกล้ตัวเหล่านี้ ยังไงก็อภัยเรา ยังไงก็รอได้ ต้องอยู่กันไปชั่วชีวิต บางทีเราจึงละเลยโดยเราไม่มีวันรู้เลยว่า วันพรุ่งนี้ กับ วันสิ้นชีพ วันไหนจะมาถึงก่อนกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น