ธรรมดาผมจะไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมในเทศกาลวันวาเลนไทน์สักเท่าไหร่ แต่พอชีวิตมาถึงจุดนี้แล้วมองย้อนไปในอดีต และนั่งคิดฝันเรื่องอนาคต เลยคิดได้ว่า รักนั้นอยู่รอบตัวเรานั่นแหละ เพียงแต่ใครจะเห็น หรือให้ความสำคัญกับความรักแบบนั้นแค่ไหน
รักอยู่รอบตัวเรา
ถ้า เอาตัวเราเป็นจุดศูนย์กลาง- คนข้างบน ที่อยู่เหนือเรา ได้แก่ พ่อ แม่ ญาติผู้ใหญ่ ครูบาอาจารย์ และ ผู้มีพระคุณต่อเรา แทบไม่ต้องคิดเลยว่าท่านเหล่านี้รักเราขนาดไหน รักและตอบแทนบุญคุณท่าน เป็นสิ่งที่ประเสริฐสุดแล้วครับ
- คนข้างๆ เรา ได้แก่ ภรรยา สามี ญาติ เพื่อนสนิท เพื่อนร่วมงาน เพื่อนบ้าน คนเหล่านี้มีสถานะเสมอเรา แต่ก็มีความรักความหวังดีให้กันเสมอ รักกันให้มากๆ เอาไว้ หนักนิดเบาหน่อย รู้จักที่จะให้อภัยก่อน ยอมเสียเปรียบบ้าง(ถ้าเขาไม่ได้ตั้งใจจ้องจะเอาเปรียบเรา) ความรักที่มีต่อคนเหล่านี้ จะทำให้ชีวิตรื่นรมย์ มีความสงบสุข เป็นอย่างดี
- คนที่อยู่ใต้เรา ได้แก่ ลูก หลาน ลูกน้อง คนที่เราคิด(เอง) ว่าเขาน่าจะด้อยกว่าเราและเราอยู่ในฐานะที่ควรจะสงเคราะห์เขา คนเหล่านี้นอกจากความรักที่เรามีให้แล้ว ยังต้องเพิ่มความเมตตา กรุณาเข้าไปด้วย "รักคือการให้" น่าจะเป็นวลีที่เหมาะสำหรับคนกลุุ่มนี้ ซึ่งการให้อาจไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง อาจเป็นการให้ปัญญา ให้โอกาส ให้อภัย ให้คำแนะนำที่มีประโยชน์ ฯลฯ
ส่งท้าย
- หวังว่าวันแห่งความรักปีนี้ จะเป็นวันที่เตือนให้เรา รักคนรอบๆ ตัวเรา ไม่มุ่งเน้นเฉพาะคู่รักเท่านั้น
- ปีที่ผ่านมา ตัวผมเองก็พยายามรักทุกคนรอบตัวอย่างที่ตั้งใจไว้ ที่ผ่านมาก็มีโกรธบ้าง งอนบ้าง หลุดเป็นครั้งคราว(หลายครั้ง) ก็สัญญากับตัวเองไว้ว่านับจากวันนี้จะทำให้ดีกว่าเดิมครับ มาลองทำไปพร้อมกันนะครับ...รักทุกคนครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น