- เมื่อ 1 เม.ย.57 ผมมีน้ำหนักตัว 72 กก. โดยมีส่วนสูงแค่ 160 ซม.กว่าๆ เท่านั้น ในขณะที่อายุปาเข้าไป 49 ขวบ เดินขึ้นบันไดตึกแค่ 3 ชั้น ก็ถึงกับหอบซี่โครงบาน
- เวลาไปทำฟันต้องขึ้นไปชั้น 3 นั่งพักตั้งนาน วัดความดันก็สูงปรี๊ด ไม่ผ่านเกณฑ์ ฉีดยาชาไม่ได้ ต้องรอตั้งนานกว่าจะหายเหนื่อย และความดันลงมาบ้าง ถึงได้อุดฟัน
- อึดอัดมากมายครับ ทั้งพุงพลุ้ย หายใจไม่อิ่ม บางทีเหมือนจะวูบ นอนหลับไม่สนิท ฯลฯ ร้อยแปดอาการพาลหงุดหงิด ส่งผลเสียต่อตัวเอง และคนรอบข้างมากมาย
- ทนไม่ไหวกับสภาพร่างกายที่ย่ำแย่ เลยเริ่มลงมือเปลี่ยนชีวิต เลือกวันที่ 1 เม.ย.นี่แหละ เพราะคิดแล้วลงมือทำทันทีในวันนั้นพอดี ไม่เกี่ยวกับฤกษ์ผานาทีอะไรทั้งสิ้น เอามันวัน April fool day นี่แหละใครจะทำไม
- เริ่มจากการเลือกกินอาหาร และออกกำลังกายเบาๆ เบาหวิว คือแทบไม่ได้ออกละครับ ก็ค่อยเพิ่ม ค่อยๆ สนุกกับมันไป ความรู้ที่ได้จากการเรียน ทั้ง ป.ตรี และ โท ที่คณะเภสัชศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยถูกนำมาประยุกต์ใช้ ร่วมกับวิทยาการ และความรู้ใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นตลอดเวลา
- จนถึงวันที่เขียนบทความนี้ คือ 1 ส.ค.57 ผมมีน้ำหนักตัว 64 กก. เท่ากับลดไปได้ 8 กก.แบบมีความสุข ไม่รู้สึกเลยว่าหักโหม หรือ ทรมานแต่อย่างใด และกำลังเดินหน้าต่อไปให้ได้ตามเป้าหมาย คือ เหลือ 62 กก.
- ทุกวันนี้ผมอารมณ์ดี มีความสุขมากทั้งกาย และใจ รู้สึกว่ามีพลังเหลือเฟือ อยากทำนู่น นี่ นั่น สารพัด ผิดกับแต่ก่อน ที่เสร็จงานก็อยากนอนอย่างเดียว นอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ
อยากบอกทุกท่านว่า การฟื้นฟูสุขภาพตัวเองนั้น ให้ความสุข ความชุ่มชื่นหัวใจอย่างล้นเหลือ มันแสดงให้เห็นว่า “ฉันทำได้นี่หว่า” ที่เคยดูถูกตัวเอง ยอมรับสภาพแย่ๆ ของร่างกาย ปรากฏว่ามันไม่ใช่ เราชนะใจตัวเองได้ ต่อไปอะไรๆ เราก็ย่อมชนะได้ทั้งนั้น
หลังจากที่ตัวผมเองทำได้ ก็เลยอยากบอกต่อ เล่าสู่กันฟัง และเป็นกำลังใจให้ท่านทั้งหลายทำได้ด้วย ยังไงก็ขออภัยไว้ล่วงหน้า ถ้าท่วงทีจะกวนตา ลีลาจะกวน....(ใจ) บ้าง แต่ก็จะสรรหาข้อมูลที่ดี มีประโยชน์ และถูกต้องตามหลักวิชาการมานำเสนอครับ
รักทุกท่าน
น.อ.วีรวิชญ์ พลายงาม
(พี่ต้น ของน้องๆ / น้องต้น ของพี่ๆ และ ไอ้ต้น ของเพื่อนๆ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น